Adım Noor 15 yaşındayken 2015 yılında yalnız başıma Almanya’ya geldim. Ailemi Afganistan’ da bırakıp uzun, zorlu bir yolculuk yapmama neden olan şey: özel sebepler ve savaştı. Ailem bu yolculuğu tasvip etmedi çünkü benim icin korkuyorlardı...
Yol beni kah tek başıma kah gruplar halinde, bazen kacak bazen legal yolla önce Pakistan’a oradan da Iran’a götürdü.
Yolculuk boyunca genelde suyumuz yoktu ya da cok azdı ve bize saldırmaya hazır İran ordusundan sürekli saklanmak zorunda kalmak korkumuzu artırıyordu. Nihayetinde önce Türkiye’ye ve oradan da tekneyle Yunanistan’a ulastık. Yolculuk boyunca teknenin batabileceğine dair büyük bir korku yaşadık. Ardından Balkan rotasında yaya olarak devam ettik. Bir zaman sonra Tren ile Münih ‘e vardım. Daha önce yaşamadığım korkuları yolculuk boyunca yaşadım. Kacakcılara Amcam ödeme yaptı. Yolculuk boyunca başıma gelenleri bilseydim kesinlikle yola cıkmazdım.
Münih’ten Berlin’e gelip refakatsiz cocukların kaldığı bir Pansiyona yerleştim. Burada hemen Almanca öğrenmeye başladım. Alman tarihini ve aynı zamanda Alman romanlarını da okudum. Futbola ve Teknolojiye cok ilgim var. Ayriyeten Bilardo grup sampiyonasında 4. lüğüm var.
Sığınma işlemim sorunsuz gecti ve sadece 20 gün sürdü .6 Aylık Almanca kursundan sonra (hoşgeldin) karşılama kursuna gittim. Bu sırada 9. sınıf icin final sınavımı gectim. Hemşirelik eğitimi almak istiyorum ve bir daire (Ev) arıyorum.
Bazen Ailem icin endişeleniyorum! Ailem; hälä okulda olan kız kardeşim ve Hukuk okuyan erkek kardeşim… Ben de bazen kendimi cok yalnız hissediyorum ama şimdi burda olduğuma seviniyorum. Berlin ‘de olabildiğim ve birşeyler öğrenme şansı yakalayabildiğim icin kendimi şanslı hissediyorum.
Şimdiye kadar Berlin’ de herhangi kötü bir deneyimim olmadı ve insanların hepsi cok arkadaş canlısı. Burada güleryüz ve dakikliği cok olumlu buluyorum. Tuhafıma giden şey ise evde köpek beslemek ve şehirde bu kadar cok Köpeğin olması diyebilirim.