Daha sonra Lübna’a geldim , orada elektirikçi olarak çalıştım.
25 yaşımda Doğu Berlın’e geldim, ardından sığınma başvurusunda bulunmak üzere Batı Berlin’e gittim.Başvurumun kabulü 15 yıl sürdü. Eğitimimi burada Almanya’da tamamladım.
Burada hem elektirikçi çıraklığımı tekrarlayıp , hemde diploma alıp mesleğimi icra etmek istiyordum. Daha sonra doğrudan eğitimimi verdiğim şirket tarafından işe alındım.
1973‘ten 1990‘a kadar vatansızdım.Vatansız biri olarak Vatandaşlığa alınma hakkına sahip olduğunuz için başvurum 1991‘ de olumlu sonuçlandı. Pasaportumun doğum günü sütununda ay yok.XXX var . Sadece yıl var. Doğum tarihimi tam olarak bilmiyorum.

1974 te Lübnan’da evlendim ve bir yıl sonra eşimi Almanya’ ya yanıma getirdim. Burada yaşayan ve çalışan beş çocuğumuz var. Kızlarımdan biri Hemşire , diğeri Sosyal hizmet uzmanıdır. Oğullarımdan biri Giyim mağazasında , biri Eczan’ de , üçüncüsü ise Restoran sektöründe çalışıyor. Çocuklarım ile gurur duyuyorum. Almanca ile ilgili pek bir sorun yaşamadım çünkü iyi derecede ingilizce konuşuyordum. Almanya’ da geçmiş ile ilgili hiçbir şeyi özlemiyorum çünkü savaş herşeyi alıp götürdü.
Benim için önemli olan, huzurlu ve özgürce yaşamak.

Entegrasyon için başkalarıyla diyalog halinde olmayı önemsiyorum. Din özgürlüğü söz konusu olduğunda herkes istediğine inanabilmeli.
Hepimiz aynıyız ve eşitiz. İnsanlara iyilik yaptığın müddetçe iyilik görürsün.Almanya benim ikinci evim cünkü burada huzur var.